امتیازات جبری مانند سرمایه های ابتدائی و خام هستند که به وسیله مدیریت های اجتماعی وارد منطقه امتیازات تکاملی می شوند. نبوغ یک متفکر مانند معدن گرانقیمتی است که می تواند به وسیله مدیریت صحیح و انسانی در راه صلاح انسان ها مورد بهره برداری قرار بگیردو از حالت ماده خام که می تواند عامل جنگ و تزاحم شود، درآید.

امتیازات تکاملی دو کار می تواند انجام بدهد: نخستین کارش این است که امتیازات جبری را وارد منطقه امتیازات تکاملی کند و کار دومش این است که انسان ها را برای به دست آوردن امتیازات جبری که ماده خام است، تحریک کند.

در حقیقت امتیازات تکاملی هم امتیاز جبری را به وجود می آورد و هم به وجود آمده را به سود انسان ها توجیه و رهبری می کند.

شرح نهج ابلاغه/علامه جعفری/ص 53.