صدای کسی خسته ام نمی کند

و نغمه و آوازی شادم نمی نماید

غرق در انتظار صدای پسر بانویم فاطمه ام

قامت مولایم علی

و منتقم سرورم حسین

بر این دردمند جا مانده رخ بنمای

کعبه ام، به کعبه تکیه کن.

و بگو کیستی!

من منتظر ندای توام.

نعلین استواری بر اسب خویش این بنده ی عاصی ببند تا خروشی کند

و بی رقیب بتازد

که فکرش همه پرواز است.

و خیال پرواز دارد، که بالش ندای توست.

مولای من نامت را بگو

که همه بدانند در هیچ بودن همه چیز هست.

که تو همه چیز دنیا و آخرتی.

ادامه دارد