حکمتی بر من بیاموز چونان که تا به امروز به شاگرد گریز پای مکتب آموخته ای

که تا سر و جان و دل و فکر و رفتارم به فتنه ای آلوده نشود

و دعا بفرما که علم و ایمانم یکسان باشد و به آنچه می دانم عمل کنم و آنچه نمی دانم با توفیق طاعت عنایت شود.

می دانم و می خواهم فراموش نکنم که آن چه تو انجام می دهی حتی اگر برابر ذهن من نباشد تو با حقی!!

و جز حق انجام نخواهی داد

مولای مهربانم؛

شب و روز دلم و ذهنم همه جای شهر و بیابان را می گردد.

و از اطاعت تو مسرورم.

مرا بر اطاعت خود چون مادرت فاطمه بر اطاعت مولای زمان خویش استوار گردان.

و اما کعبه من:

بگو کجا گرد تو طواف کنم؟!

بیابان همه خار مغیلان است و ذهنم تاب نمی آورد که تو را در میان خار و خاشاک ببینم.

و شهر بی وفا و بی خیال از نبودن تو

و رنج بی اهمیت ماندنت، بس سخت است.

اما من هم در بیابان در انتظارم و هم در شهر.

همه جای زمین جز یادآور تو نیست.

و همه جا جز به دلتنگی تو نمی گذرد.

ادامه دارد