در طول تاریخ، نکاح با عناوین مختلفی از جمله نکاح رهط مرسوم بوده، که در آن عده­ای از مردان با رضایت یکدیگر با یک زن روابط زناشویی برقرار می­کردند، که با پیدایش اسلام این نوع نکاح­ها منسوخ شد و به دو نکاح دائم و موقت منحصر گردید. با توجه به این­که در عصر حاضر نیز، مشارکت زنان در کنار مردان در جنگ، با عنوان جهاد نکاح، که مشابه همان نکاح رهط می­باشد، از سوی وهابیون مطرح شده است، پژوهش حاضر به منظور رفع شبهه از ازدواج موقت، با در نظر گرفتن مشروعیت آن در عصر نبوی(صلی الله علیه و آله)، ارائه و به این موضوع می­پردازد که جایگاه جهاد نکاح در اسلام چیست. در این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه­ای- توصیفی، ابتدا اقسام جهاد و حکم جهاد بر زنان مورد بررسی قرار گرفته است که نحوه حضور زنان در جهاد را با بیان آن در عصر نبوی(صلی الله علیه و آله) روشن می­کند. سپس شرایط و ارکان نکاح دائم و موقت بیان گردید که با ارائه مستندات قرآنی و روایی در بحث ازدواج موقت از منظر شیعه، به مشروعیت آن اشاره شد، و در ادامه دلایل نسخ متعه از سوی اهل تسنن و جای گزینی نکاح مسیار توسط آنان، مطرح گردید. با بررسی آثار و تعهدات نکاح، می­توان گفت که ازدواج با شرایط و آثاری که بر آن مترتب می­شود، از سوی شارع امری مقدس است که هرگونه سوء­استفاده و خلف وعده در تعهدات آن، مرتکب را مستوجب عقوبت شدید الهی می­کند. نکاح در عصر جاهلیت شرایط و انواع خاصی داشته است که بطور مختصر شرح داده شد. در آخر به تطبیق جهاد نکاح با سایر نکاح­های مطرح شده در پژوهش پرداخته شده است. نقش بانوان مسلمان در جنگ­های عصر پیامبر(صلی الله علیه و آله) به منظور خدمات و امداد رسانی به رزمندگان بوده که تأکید پیامبر (صلی الله علیه و آله) به حضور زنان در جهاد نیز صرفاً به همین جایگاه است. لذا جهاد نکاح چه از سوی ازدواج موقت شیعیان و چه از سوی نکاح مسیارِ اهل سنت، هیچ جایگاه و پیشینه تاریخی در اسلام ندارد. جهاد نکاح در اصل، ریشه در عصر جاهلیت دارد و بدعتی از سوی وهابیون جهت پیشبرد اهداف خودشان است.

کلید واژه‌ها: جهاد نکاح، نکاح دائم، متعه، نکاح مسیار      

یکی از مسائلی که از دیرباز آدمیان را به تأمّل واداشته است، مسئله، جبر و اختیار است. پرسش اساسی در این بحث آن است که آیا انسان، در انجام اعمال ارادی خود، مختار است یا آن که مجبور است و هیچ اختیاری ندارد؟ برای پاسخ به این سوال ، نظریه ی جبر و تفویض و امر بین الامرین وجود دارد در این پژوهش سعی شده است دیدگاه امام هادی علیه السلام راجع به مساله ی جبر و تفویض و امر بین الامرین شرح داده شود. بر اساس روایت امام هادی علیه السلام و با استفاده از آیات قرآن، و حدیث معروفی از امام صادق علیه السلام نظریه‌ی جبر و تفویض را رد شده است. جبر را به این دلیل رد کرده اند که قائل به عقیده جبر یا گرفتار ظالم دانستن خدا یا تکذیب و دروغ دانستن قول خدا است که هر دو باطل است. و رد تفویض به این دلیل است که معتقد به آن، عجز را برای خداوند اثبات می‌کنند و قدرت تامه او را درباره امور بندگان از حضرتش سلب می‌نمایند. پیامد چنین اعتقادی انکار عمومیت قدرت خداوند است. در قسمت آخر نامه، امام هادی علیه السلام، با استفاده از عناوینی مانند استطاعت و قضا و قدر و مساله‌ی امتحان و آزمایش، جبر و تفویض را رد کرده و امر بین الامرین را به اثبات رسانده‌اند.

کلیدواژه‌ها: جبر، تفویض، اختیار، امر بین الامرین، امام هادی علیه السلام

1. قضاوت، ولایت بر امور، حفظ نظم داخلی و مرزها، دستور جنگ یا دفاع و ….بر عهده مسئول جامعه است.

2. احکام معاملاتی، سیاسی، جزایی و قضایی و خمس، زکات و ….ضرورت وجود حاکم اسلامی را می طلبد.

3. ائمه، مردم را از رجوع به حاکم جور منع می کردند. آیا ممکن است که شیعه را بلاتکلیف رها کنند تا در حل اختلافات یا تصرف در اموال بی مالک به کسی رجوع نکنند؟

4. در مقبوله عمر بن حنظله، مقصود از حاکم، کسی است که مردم در امور اجتماعی به او رجوع می کنند، همان اموری که شارع راضی به تعطیلی آن ها نخواهد بود.

امام صادق علیه السلام: به کسی مراجعه کنید که حدیث ما را نقل می کند و در حلال و حرام ما نظر می دهد، به حکم او راضی شوید. همانا من او را بر شما حاکم قرار داده ام. پس اگر حکم کرد به حکم کا و از او قبول نکرد، خداوند را سبک شمرده و ما را رد نموده است و هر کس ما را رد کند، خدا را رد کرده و این کار در حد شرک است.

منبع: پایگاه حوزه

بعد از ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام تا زمان امامت حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف،

حاکمیت دینی به معنای اکمل، در جامعه نبوده است.

اما در آستانه غیبت صغری،

تئوری مرجعیت، مطرح شد

به طوری که در زمان غیبت اولیه امام معصوم،

نواب اربعه و پس از آن، در زمان غیبت کبری،

محدثین و فقها، حکم مرجعیت را پیدا کردند.

  تئوری مرجعیت در اوائل غیبت کبری

با تئوری مرجعیت در پنجاه سال اخیر، تفاوت داشته است.

مرجعیت اولیه، تنها در فکر حفظ و انتشار دین بود

اما پس از آن،

نگاهش به سمت حاکمیت دینی سوق پیدا کرد

تا جایی که به دنبال آن، تئوری ولایت فقیه مطرح شد.

نظریه ولایت فقیه، در باطن دین نهفته است

و امامان معصوم علیهم السلام شاخصه هایی برای این افراد،

در زمان غیبت کبری تبیین نموده اند.

اما مکاشفه مصداقی آن به مردم واگذار شده است.

آن ها باید فردی که نزدیک ترین صفات را به امام معصوم داشته باشد،

انتخاب کنند.

وظیفه مجلس خبرگان رهبری،

تعیین و عزل رهبر نیست

بلکه خبرگان، جایگاهی پایین تر از مقام ولی فقیه دارند

و وظیفه آن ها، پیگیری و رصد مکاشفه مردم است.

ولایت فقیه، در ادامه ی مسیر ولایت انبیا و ائمه معصومین علیهم السلام است

و همواره دین باید در همه ی شئونات فردی و اجتماعی جامعه حاکم باشد.

اکنون نیز در زمان غیبت کبری،

احکام اجتماعی و حکومتی دین نباید تعطیل

و تنها در احکام فردی خلاصه شود.

زیرا اگر چنین باشد،

پاره ای از احکام الهی

که زمینه رشد و هدایت زندگی اجتماعی بشر را فراهم می کند،

اجرا نخواهد شد

و این برخلاف هدف آفرینش انسان است.

بیژن شمس، عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور و مشاور و مسئول کارگروه جنگ نرم بسیج اساتید استان اصفهان

رابطه ایمان و استقامت از منظر اسلام

با توجه به این‌که امروزه چراغ ایمان در جوامع بشری کم‌فروغ شده و به خاموشی گراییده است و همه‌ی موانع درونی و بیرونی متحد شده‌اند تا انسان را از حرکت در صراط مستقیم ایمان بازدارند و ازآن­جاکه ایمان از موضوعات مهمی است که به سعادت انسان گره‌خورده و از منظر اسلام، استقامت بر ایمان از اصلی‌ترین ارکان ایمان شمرده می‌شود و هم‌چنین آثاری که به‌طور مستقل به این موضوع مهم پرداخته‌اند بسیار کم بوده و در تبیین ارتباط دو عنصر ایمان و استقامت دچار نقص و کاستی است. این رساله با عنوان «رابطه ایمان و استقامت از منظر اسلام» به‌منظور تبیین نقش استقامت در ایمان، بر اساس آیات و روایات و با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی نگاشته شده است. تتبع در منابع اسلامی درباره ارتباط ایمان و استقامت نشان می‌دهد که این دو رابطه‌ای تنگاتنگ باهم دارند و دارای تأثیر متقابل بر یکدیگر هستند به‌طوری‌که تقویت و تضعیف استقامت، تأثیر مستقیم بر تقویت و تضعیف ایمان دارد. لذا ایمان توأم با استقامت، ایمانی پویا و مثمر ثمر و ایمان بدون استقامت، ایمانی سطحی، ایستا و بی‌ثمر است. عواملی مانند تبعیت از تعلقات نفسانی، ضعف ایمان به معاد، عدم تعلق به ربوبیت الهی و سلطه شیطان موجب جدایی استقامت از ایمان و تضعیف ایمان می‌شود. انسان بدون استقامت دچار انحراف و ضلالت در مسیر حرکت خود می­شود و از هدف اصلی خلقت خود و تشریع دین اسلام که سعادت دنیوی و رستگاری ابدی است دور می‌شود.

کلیدواژه ها: استقامت، پایداری، ایمان، صراط مستقیم، اسلام