در روز عاشورا مادران، زنان، خواهران و دختران بسیاری بودند که مردان خود را به مبارزه در راه امام حسین (علیه السلام)

ترغیب و تشویق می کردند.

ام وهب یکی از آن ها بود که به فرزندش فرمود: برخیز ای پسرم

فرزند دختر رسول خدا را یاری کن.  فرزندش به میدان رفت و جمعی از کفار را به درک رساند.

لحظه ای برگشت نزد مادر و سؤال کرد: مادر از من راضی شدی ؟ ام وهب گفت: پسرم بر گرد و در یاری فرزندرسول خدا نبرد کن.

وهب به میدان بازگشت و جنگید. دشمن دو دستش را قطع  و اسیرش کردد و سرش را بریده و به طرف مادرش پرتاب کرد.د

این مادر ولایتی سر را بوسید و با سرفرازی لب باز کرد و گفت: چیزی را که در راه خدا دادم پس نمی گیرم و سر را به طرف دشمن  پرتاب کرد

منبع:زنان در نهضت عاشورا ،ملیحه خادری ،ص12