بسم الله الرحمن الرحیم

ای خدای مهربان

عزیزتر از دل وجان

تازه دارم می فهمم که تو چه عظمتی داری!!

بیش از این هم خودت را به من می شناسانی؟!

در این باقیمانده ی عمرم، به عمق قرآنت پی خواهم برد؟!

مرا ببخش که همیشه در کنارم بودی و چقدر به تو بی لطفی کردم!!

و در کنارم بودی و قدر تو  را نمی دانستم!!

فکر می کردم خیلی خدا پرستم، اکنون می فهمم اصلاً تو را نمی شناختم!!

چرا انقدر ما را دوست داری؟!!

چرا ما را غرق در نعمت کرده ای؟!

با این همه لطف، و مهمان نوازی ات، نکند خود را ببازم!!

نکند یک لحظه از تو غافل شوم!! تو که هرگز از من غافل نشده ای!! شرمنده ام

خدایا حسرتم از هم اکنون شروع شده است زیرا لحظاتم را بدون تو گذراندم!

شکر شکرت که مرا بیدار کردی!