با نام خدا

در آیه ای از قرآن می خوانیم که:

” و مِن آیاته اَن خلقَ لکم من انفسکم ازواجاً لتسکنوا الیها و جعل بینکم مودةً و رحمةً “

در این آیه مخاطب مردها هستند یا هم زنان و هم مردان؟

به آیه ی دیگر دقت کنید:

” هو الذی خلقکم منِ نفسٍ واحدةٍ و جعل منها زوجها لیسکنَ الیها فلمّا…..". (اعراف/189)

با استفاده از آیه ی اعراف، می فهمیم که ضمیر"کم” در آیه ی  اول به مردان بر می گردد.

پس هدف از ازدواج در مرد، آرامش است.

اما زن، هدفش از ازدواج، کسب پشتوانه است. زن ها آرامش نمی خواهند، گرچه نتیجه ی پشتوانه دادن، آرامش خواهد بود.

زن= منبع آرامش            مرد= محتاج شدید به آرامش

زن باید آرامش بدهد و مرد موظف است پشتوانه کند.

مرد سر پا می ایستد تا پشتیبانی زن کند(الرجالُ قوّامون علی النساء).

یکی به جای مادر، همیشه باید قربان صدقه ی مرد برود تا سر پا باشد!!(مرد نباید بخوابد در حالی که از زنش ناراضی است).

دیده اید دخترها خیلی بابایی اند، چون بابا پشتوانه است. این را نسبت به شوهرش هم باید احساس کند.

اگر این درست شد، زن دیگر طلبکارانه محبت نمی کند.

مادر چطور قربان صدقه ی بچه اش می رود و بی حساب عشق می ورزد، به شوهر هم حساب نشده عشق بورز.

وقتی مرد به آرامش رسید، آن وقت بین شما موّدت و رحمت ایجاد می شود.

یک نمونه از پشتیبانی مرد، دادن مهریه است(پشتوانه ی اقتصادی) و این مهریه را باید مثل عسل تقدیم کند(نحلةً)

زن که تأمین شود آرامش می دهد!!

دوره تخصصی: حجت الله رحمانی