مدرسه ما در زمان حاج خانم امین تأسیس شده است و خود ایشان هنگام تأسیس، روی صندلی در جایی که سخنرانان ما صحبت می کنند نشسته اند.

من که خانم امین را ملاقات نکرده ام. اما شیرینی زندگی و هم صحبت بودن با حاج خانم ابطحی را چشیده ام. چه حلاوتی!!

خودشان هم همیشه می گفتند: عاشق خدا بشید. عاشق خدا، نونش تو روغنه!

چرا ما پا جای پای این بزرگان نگذاریم؟

تا بعد از مرگمان توفیق زیارت همه خوبان را داشته باشیم!!  

خیلی زشته شاگرد اینا بوده باشیم و هیچی نشیم!!