بسم الله الرحمن الرحیم

سوره 64 در قرآن کریم، سوره تغابن است. تغابن مصدر باب تفاعل است. مفسرین، دو معنا برای “یوم التغابن” ذکر کرده اند. لطفا بفرمایید، چرا به روز قیامت، روز تغابن گفته شده است؟ هر دو معنا را ذکر کنید.

جواب:

1) غبن، ضرر در مال و فکر و … است. در قیامت همه ی مردم مگر افراد بسیار نادری که یک لحظه از عمرشان را هم از دست نداده اند، احساس غبن می کنند.

2) تغابن مصدر باب تفاعل است یعنی در جایی که دو نفر یا بیش از دو نفر با یکدیگر همکاری دارند و با هم برای یک هدف، اشتراک مساعی می کنند. یک نفر به اصطلاح یک عده ایادی دارد که آنها فرمان های او را اجرا می کنند و این فرمان ها در طریق ظلم و ستم به مردم و خلاف رضای پروردگار است. تابع و متبوع در دنیا خیال می کنند که هر دو در این معامله سود برده اند. در روز قیامت است که می فهمد از این اشتراک مساعی که در دنیا داشتند، هر دو ضرر کرده اند!!