او می گفت:

امام حسین علیه السلام، دائم در شهادت است.

دائم دارد خونش ریخته می شود.

زمان و مکان ندارد.

مربوط به امساال و پارسال و عالم ذر و …. نیست.

همیشه دارد در خدا فنا می شود.

روز عاشورا نشانه است برای نشان دادن توحید.

برای همین با فوت خاموش نمی شود.

چون خدا همیشه شاهد و مشهود بوده است.

این جلوه شاهد و مشهود بودن، امام حسین علیه السلام است.

ما  در این چهارچوب زمان، ظلم و …. گیر کرده ایم.

حسین جان،

به چه چیز شهادت می دهی؟

چه دیدی که با تمام وجودت داری به آن شهادت می دهی؟

کِی بوده که خدا شاهد و مشهود نبوده است!!

در توحید، زمان نداریم.

هدف شهادت، همان هدف خلقت است:

هدف خلقت چیست؟

فأحببتُ أن اُعرَف

یعنی همان

توحید