او می گفت:

از بس دورمان شلوغ است،

اگر کسی از خلوتی حرف بزند،

حواسمان پرت می شود و

وحشت می کنیم.

مرگ هم برای همین ترسناک است.

چون خلوت است و

جایی است که ندیده ایم.

اما وقتی بدانیم بعد از مرگ

همه چی هست، به جای یک مادر،

دو تا مادر، به جای یک ماشین، صد ماشین و……

هست،

دیگر ترس ندارد.

ما مشغول به خلوتی نیستیم.

هر که خواست ما را به خلوتی ببرد،

می ترسیم. 

برای مثال، الان مشغول به نماز و روزه ایم.

خیلی از نماز و روزه مان هم لذت می بریم.

اما اگر نمازمان را به نیابت از امام زمان عج بخوانیم،

همه چیز پنچر می شود.

یعنی ذهنیات پنچر می شوند و

من و لذتم پنچر می شود و

نمازمان را برای عشق و حال خود نمی خوانیم

بلکه به نیابت از امام زمان عج می خوانیم.

حضرت چه متوجه می شوند وقتی می گویند: الله اکبر؟

تا حالا خدایی را می پرستیدیم که

خودمان تصور کرده بودیم.

اما خدایی را که ائمه درک کرده اند، نمی شناسیم.

اما آن ها که در راه ولایتند،

ولایت به آن ها فهمانده که

خدایی برای خودشان تصور کرده اند.

پس نماز و اعمال صالح را

به نیابت از ائمه انجام دهید.

این تازه اول راه است.

این همان خلوتی است.

نمازمان را انداختیم آن طرف.

خودمان را هم می اندازیم آن طرف.

آن وقت ببین چه نشانت می دهند؟

خودمان را تربیت کنیم که همه چیزمان را بدهیم برود.

اول هم چیزهایی را که خیلی

به آن ها اعتماد دارید، بدهید برود

تا دور و برتان خلوت شود.

نترسید از این که می ترسید.

حمدتان را اتصال دهید

به حمد حضرات، نه این که حمد حضرات را بفهمید.

نور چراغی که اینجاست،

بدون اتصال به منبع برق،

آیا می تواند از خود نور داشته باشد؟

ما این جا نور را می بینیم،

اما حقیقتش در اداره برق است.

حمد ما هم بدون اتصال به حضرات کار نخواهد کرد.

اعمال صالح را باید اتصال داد به منبع اش

که اهل بیت هستند.

اهل بیت در عشق، شور، جذبه و …. هستند.

اتصال که پیدا کنیم، این ها را می گیریم.

بِکُم فَتَح اللهُ وَ بِکُم یَختِم

کسی که نماز را ترک کرده است،

نفهمیده که نماز اتصال به حضرات دارد.

باید ادراک این اتصال را پیدا کنیم:

إن ذُکِرَ الخَیر کنتُم اولّه وَ اصلَه وَ فَرعَه و معدنه و …..

تمام عالَم وجود، حقیقت ولایت است.