حكمت دستورات الهی

پس خداوند ايمان را طهارت شما از شرك قرار داد، و نماز را دورى از كبر، و زكات را صفاى روح و زيادى در روزى و روزه را تحكيم اخلاص، و حج را بلندى و رفعت دين و احياى سنتها و اعلان شريعت، و عدالت را نظام قلبها و قبولى دين، و اطاعت ما اهل‏بيت را موجب نظام داشتن ملت، و امامت ما را امان از تفرق و جدائى، و جهاد را عزت اسلام ، و صبر را كمكى بر استحقاق اجر، و امر بمعروف را باعث مصلحت عمومى، و نهى از منكر را براى تنزيه دين، و نيكى به والدين را حفظ از نارضايتى، و صله‏ ى ارحام را مايه طولانى شدن عمر و كثرت افراد يك دل، و قصاص را حفظ خون ها، و وفاى به نذر را روزنه‏ اى براى بخشش گناهان، و كامل نمودن كيل و وزن را براى حفظ اموال از نقص و ضرر، و نهى از نوشيدن شراب را دورى از پليدى، و پرهيز از نسبت ناروا به بانوان عفيفه را مانع از لعنت، و دورى از دزدى را سبب جلوگيرى از اعمال زشت و نخوردن مال يتيم و برنداشتن آن را پناهى از ظلم، و نهى از زنا را حفظ از غضب الهى، و عدالت در احكام را مايه‏ ى دل گرمى مردم، و ظلم ننمودن در حكم را براى ترس از حق قرار داده، و براى اخلاص در قبول ربوبيت خود شرك را حرام نموده است.(6)

پس تقواى الهى را در بالاترين درجه پيشه‏ى خود بنمائيد، و در حالى از اين دنيا برويد كه مسلمان باشيد، و از فرامين خدا روى برنگردانيد، و آنچه امر فرموده اطاعت كنيد و از آنچه نهى فرموده خوددارى كنيد، و پيرو علم باشيد و بدان تمسك كنيد كه فقط بندگان آگاه از خدا مى‏ ترسند. پس حمد و ثناى خدائى را به جا آوريد كه با عظمت و نورش تمام اهل آسمان و زمين در جستجوى وسيله‏ اى به سوى اويند. و ما آن وسيله‏ ى الهى در خلقش هستيم، و ما آل‏ رسول خدائيم، و ما مقربان درگاه خدا، و جايگاه قدس او، و حجت غيبى الهى و وارث انبياى اوييم.

بدانيد من فاطمه ‏ام!

سپس فرمود:
اى مردم بدانيد من فاطمه‏ ام، و پدرم محمد كه فرستاده‏ ى پروردگارتان و خاتم پيامبرانتان است. كلام اول و آخر من اين است، و در اين مطلب اشتباه نمى‏ كنم و آنچه كه انجام مى‏ دهم گزاف نيست و سخن به دروغ نمى‏ گويم. (7) پس با گوش هاى شنوا و قلب هاى آگاه سخن مرا گوش كنيد.

سير رسالت

آن گاه فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحيم، فرستاده‏ ى خدا نزد شما آمد كه از شما بود و تحمل مشقت شما بر او دشوار بود و او نسبت به هدايت شما بسيار پافشارى داشت و نسبت به مؤمنين با رحمت و رأفت بود. اگر در حسب و نسب او نظر كنيد و او را بشناسيد مى‏ يابيد كه در بين تمام زنان او تنها پدر من است، و در بين تمام مردان او تنها برادرِ پسر عموى من (على عليه‏السلام) است و چه خوب انتسابى است. او رسالت الهى خود را به انجام رسانيد و امور باعث عذاب پروردگار را اظهار نمود، و از راه و روش مشركان روى گرداند (8)، و از سنت جاهلى آنان اعراض نمود. كمر آنان را در راه رسالتش شكست، و گلوى آنان را فشرد، و مردم را با حكمت و پند نيكو به راه خدا دعوت نمود.

بُتان را شكست و سرهاى گردنكشان را به خاك افكند، تا آن كه اجتماع آنان را از هم پاشيد و آنان از صحنه پشت نمودند و نور صبح هدايت ظلمت شرك را شكافت و پرده از حق برداشته شد. زعيم دينى گوينده شد، و آتش كفر خاموش گرديد، و زبان شياطين لال شد و پست فطرتان منافق هلاك شدند، و گره‏ هاى كفر و خلاف از هم گشوده شد، و شما به كلمه‏ ى اخلاص تكلم نموديد با عده‏ اى از پاكان كه عفيف بودند. شما بر لبه‏ ى پرتگاه آتش قرار داشتيد كه پيامبر الهى شما را نجات داد. شما كسانى بوديد كه بتان را پرستش مى‏ كرديد، و قمار بازى مى‏ كرديد.

چنان خوار بوديد كه جرعه‏ ى هر نوشنده، و شكار هر طمعكار، و همچون آتش گيره‏اى كه بردارنده‏ ى آن زياد توقف نمى‏ كند بوديد (9)، و زير قدم هاى ديگران قرار داشتيد. آب آشاميدنى شما آب كدر، و خوراك شما پوست دباغى نشده بود. (10) مى‏ ترسيديد كه مردم از اطرافتان ناگهان بر شما حمله كنند.

تا آن كه خداوند تبارك و تعالى به بركت پيامبر حضرت محمد صلى اللَّه عليه و آله شما را بعد از اين همه سختي ها نجات داد، و بعد از آنكه او گرفتار پهلوانان كفار و گرگان عرب و گردنكشان اهل كتاب گرديد، هرگاه كه آتشِ جنگ را مى‏ افروختند خداوند آن را خاموش مى‏ نمود و هر زمان كه قدرت پيروان ضلالت ظاهر مى‏ شد يا دشمنان مشرك دهان خود را براى از بين بردن شما باز مى‏ كردند، برادرش على را براى نابودى آنان به عمق دهانشان مى‏ افكند. (11) او هم تا گوش هاى آنان را پايمال نمى‏ كرد، و آتش آنان را با تيزى شمشيرش خاموش نمى‏ نمود باز نمى‏ گشت.
او (على عليه‏السلام) كسى بود كه در راه خدا سختى و مشكلات را تحمل مى‏ كرد و استقامت از خود نشان مى‏ داد، و نزديك ترين اشخاص به پيامبر و آقاى اولياى خدا بود. در راه خدا كمر همت بسته بود و دلسوزانه و با جديت و تلاشِ پيگير عمل مى‏ كرد، و در راه خدا سرزنش ملامت كنندگان تأثيرى در او نداشت. و اين در حالى بود كه شما در زندگى راحت و در كمال آرامش و امنيت و نشاط بوديد، و در رفاه زندگى خوش مى‏ گذرانديد. غذاى لذيذ مى‏ خورديد و آب زلال مى‏ نوشيديد و انتظار رسيدن بلاها را بر ما داشتيد و منتظر شنيدن اخبار آن بوديد! (12) و چون جنگى شدت مى‏ گرفت خود را كنار مى‏ كشيديد، و هنگام كارزار و جنگ فرار مى‏ كرديد.

ادامه دارد…………..

—————————————-

پی نوشت:

6ـ احتمالا اشاره به آيه‏ ى 23 از سوره‏ ى نور است كه مى‏ فرمايد: «كسانى كه به زنان عفيفه‏ ى مومنه نسبت ناروا مى‏ دهند، در دنيا و آخرت لعنت شده‏ اند و برايشان عذابى بزرگ است».

7- و در صحبت خود، كلامى گزاف و دور از حق نمى‏ گويم.

8ـ و در مقابل راه و روش مشركان ايستادگى نمود.
9ـ در اين جملات حضرت شدت بى‏ ارزشى آنان را در مقايسه با ساير ملل عصر خود بيان فرموده‏ اند كه همچون يك جرعه كه نوشنده‏ اى بنوشد و در نظرش ارزشى نداشته باشد و چنان بى‏ قدرت كه هر طمع كارى هوس حمله به آنان را داشته باشد و چنان ناپايدار كه همچون آتشگيره‏ اى كه براى روشن كردن آتش بكار مى‏ گيرند و زود خاموش مى‏ شود، بودند.

10ـ پوست تازه‏ ى دباغى نشده گاهى از شدت فقر در خوردن مورد استفاده قرار مى‏ گرفت چنانچه اميرالمؤمنين عليه‏السلام در نهج‏ البلاغه مى‏ فرمايد: و حسبك داء ان تبيت ببطنة - و حولك أكباد تحن الى القد يعنى: براى مريضى روح تو همين بس كه سير بخوابى در حالى كه در اطراف تو شكم هاى گرسنه‏ اى در آرزوى خوردن پوست دباغى نشده باشند.

11ـ يعنى او را به قلب دشمن مى‏ فرستاد.

12ـ و شما در آسايش و وسعت، در نهايت آرامش و امنيت، منتظر اخبار بوديد.

منبع: www.sonnat.net