بروید در دریای رحمت خدا

و

هر جور غلطاندنتان بغلطید.

“المؤمن کالمیت بین یدی الغسال”

معارف برای کسانی که عطش امام شناسی دارند،

ظاهر می شود

و

محکومِ زمانِ ظهور امام نیست.

او می گفت:

از بس دورمان شلوغ است،

اگر کسی از خلوتی حرف بزند،

حواسمان پرت می شود و

وحشت می کنیم.

مرگ هم برای همین ترسناک است.

چون خلوت است و

جایی است که ندیده ایم.

اما وقتی بدانیم بعد از مرگ

همه چی هست، به جای یک مادر،

دو تا مادر، به جای یک ماشین، صد ماشین و……

هست،

دیگر ترس ندارد.

ما مشغول به خلوتی نیستیم.

هر که خواست ما را به خلوتی ببرد،

می ترسیم. 

برای مثال، الان مشغول به نماز و روزه ایم.

خیلی از نماز و روزه مان هم لذت می بریم.

اما اگر نمازمان را به نیابت از امام زمان عج بخوانیم،

همه چیز پنچر می شود.

یعنی ذهنیات پنچر می شوند و

من و لذتم پنچر می شود و

نمازمان را برای عشق و حال خود نمی خوانیم

بلکه به نیابت از امام زمان عج می خوانیم.

حضرت چه متوجه می شوند وقتی می گویند: الله اکبر؟

تا حالا خدایی را می پرستیدیم که

خودمان تصور کرده بودیم.

اما خدایی را که ائمه درک کرده اند، نمی شناسیم.

اما آن ها که در راه ولایتند،

ولایت به آن ها فهمانده که

خدایی برای خودشان تصور کرده اند.

پس نماز و اعمال صالح را

به نیابت از ائمه انجام دهید.

این تازه اول راه است.

این همان خلوتی است.

نمازمان را انداختیم آن طرف.

خودمان را هم می اندازیم آن طرف.

آن وقت ببین چه نشانت می دهند؟

خودمان را تربیت کنیم که همه چیزمان را بدهیم برود.

اول هم چیزهایی را که خیلی

به آن ها اعتماد دارید، بدهید برود

تا دور و برتان خلوت شود.

نترسید از این که می ترسید.

حمدتان را اتصال دهید

به حمد حضرات، نه این که حمد حضرات را بفهمید.

نور چراغی که اینجاست،

بدون اتصال به منبع برق،

آیا می تواند از خود نور داشته باشد؟

ما این جا نور را می بینیم،

اما حقیقتش در اداره برق است.

حمد ما هم بدون اتصال به حضرات کار نخواهد کرد.

اعمال صالح را باید اتصال داد به منبع اش

که اهل بیت هستند.

اهل بیت در عشق، شور، جذبه و …. هستند.

اتصال که پیدا کنیم، این ها را می گیریم.

بِکُم فَتَح اللهُ وَ بِکُم یَختِم

کسی که نماز را ترک کرده است،

نفهمیده که نماز اتصال به حضرات دارد.

باید ادراک این اتصال را پیدا کنیم:

إن ذُکِرَ الخَیر کنتُم اولّه وَ اصلَه وَ فَرعَه و معدنه و …..

تمام عالَم وجود، حقیقت ولایت است.

او می گفت:

گریه بر حسین اعظم از زیارت است.

تمام انبیا و اولیاء، با تقرب به اباعبدالله، به خدا تقرب می جویند:

یا اباعبدالله انی اتقرب الی الله

و الی رسوله

و الی امیرالمؤمنین

و الی فاطمه

و الی الحسن

و الیک

بموالاتک و …..

پس نگویید: فلانی حسین زمان است

یا فلانی علی اصغر زمان است

یا فلانی علی اکبر زمان است

چون در روایت داریم:

لا یُقاسُ بِنا احدٌ

هیچکس قابل قیاس با ما نیست.

هر که حسین، اولاد و اصحاب او را

با افراد زمان خودش قیاس کند،

بدانید می خواهد گریه بر حسین را بگیرد.

امام زمان هم آمدند و همه جا قسط و عدل برقرار شد،

باز هم روضه حسین خوانده می شود.

حضرت زهرا در قیامت هم روضه سیدالشهداء را می خوانند.

حسین مال زمان نیست.

مگر توحید و خدا تعطیل می شود

که روضه حسین تعطیل شود؟

این محرم، ظهور توحید است.           

قلب امام زمان در مرتبه “شاهداً و مشهوداً”

جدای از حسین،

به خدا مرتبط نمی شود.

چرا ائمه انقدر برای حضرت زهرا عزیز هستند؟

چون گریه کننده بر حسین اند.

امام زمان برای حضرت زهرا عزیزند

چون صبح و ظهر و شب

بر حسین گریه می کنند.

حسین علیه السلام در روز عاشورا،

خدا را معرفی کرد

و خدا در روز عاشورا،

حسین را معرفی کرد.

رسول خدا فرمود:
حسین منّی و أنا مِن حسین

من که پیغمبرم، از حسینم.

اگر حسین نبود،

خلقت نبود.

He said

Don’t say: The Husayn of time

Husayn was unique

There is no parable for Husayn in all universe

All Imams are unique

No one is comparable to them

Crying for Husayn

is greater than his Ziarat (pilgrimage)

All Imams approach God

by love  of Husayn and crying for him

Zahra (as) loves Imams because

they cry for Husayn

Even when Mahdi (as) comes

and justice and equity is established

  shrine of Husayn will be erected

Until world lasts

crying for Husayn is erected

even in the day of gudgment

Husayn is not time-limited

In Ashura

Husayn (as) annouced God

and God, annoused Husayn

Ashura is the appearance

of monotheism

Husayn wasn’t martyred

for salat (prayer)

but he was Martyred to show God

Husayn is witnessing God 

and God is witnessing Husayn

If there was no Husayn

there was no creation