تمام ملکوت، نسیمی از عشق خدا به محمد و آل محمد است.

گیر نکنید در دو عالَم!

ذات خدا، محبت محضه. مگر می تواند از محبت خارج شود؟!

ظاهر نمی شود از آن الا فضل.

خدا کند نسیمی از آن به ما بخورد.

جانا نفسی آخِر                      فارغ ز دو عالَم شو

وارسته ز کفر و دین                  آسوده ز مهر و کین