بسم الله الرحمن الرحیم

اگر رابطه ای میان مادر و کودکی که در شکم او است برقرار شود، و بتوانند با هم سخن بگویند، هیچ مادری قادر نخواهد بود منظره ی لذت بخش و دل انگیز لحظه ی طلوع یا غروب آفتاب را در کناریک دریاچه ی زیباکه گرداگرد آن را درختان سرسبز فراگرفته است و بیدهای مجنون با شاخه های آویزان خود امواج دریاچه را نوازش می دهند بازگو کند.

او هرگز نمی تواند نسیم روح افزای آمیخته با عطر گل ها را که پیام آشنایی از لابه لای آن به گوش جان می رسد شرح دهد.

او نمی تواند درد فراق یک دوست صمیمی را که در آتش عشق و اشتیاق دوست خود می سوزد و می سازد تشریح کند و شب هایی که تا صبح بیدار مانده و با ستارگان آسمان با زبان خاموش درد دل داشته است، مجسم سازد…جنین که جز با یک مشت خون و گوشت سر و کار ندارد چگونه می تواند این مفاهیم را درک کند؟

شرح نعمت های بهشت و دردهای جانکاه کیفرهای دوزخ برای ما که در جنین این دنیا زندگی می کنیم درست همین گونه است.

منبع: معاد و جهان پس از مرگ از آیت الله مکارم شیرازی، ص 277.