با نام خدا و سلام

خداوند خيلی خيلی مهربان ما، در سوره ی بقره، از آيات 261 تا 274، درباره انفاق با ما سخن می گويد.به عبارت ديگر، در 14 آيه خدا داد زده است که

“ای مسلمان ها، دست در جيب کنيد و خرج کنيد".

در اين آيات، داريم که:

اگر نداری، با گدا خوب حرف بزن،

منت نگذار،

ثوابش چقدر است،

شيطان نمی گذارد،

خدا می داند،

شب، روز، وقت، بی وقت، کم، زياد بده.

وقتی خدا خوب درباره انفاق توضيح داد، سپس در 7 آيه، می گويد: ربا نخوريد!!

سؤال اين هفته ی ما، دو قسمتی است:

1) از آنجا که چينش قرآن خدايی است، و خدا و قرآن هر دو حکيم هستند، چرا پس از 14 آيه ی انفاق، خدا در باره ی ربا صحبت می کند؟ به عبارت ديگر، ارتباط انفاق و ربا چگونه است که ربا را بعد از انفاق، ذکر می کند؟يا چه فايده ای برای ما دارد که اين همه،  خدا، با تفصيل، انفاق را شرح دهد و سپس، از ربا صحبت کند؟

2) وسط آيات انفاق، يعنی آيه ی 269، خدا درباره فرزانگی و حکمت، صحبت می کند. چرا حکمت، در وسط آیات انفاق آمده است؟ به عبارت ديگر، ربط انفاق و حکمت چیست؟

تا آخرین مسابقه ی قرآنی ما، يعنی تا آخر پنجمین مسابقه، فرصت دارید تا به همه ی مسابقات جواب دهيد.

پس از پنجمین مسابقه، هنوز 10 روز فرصت دارید، تا به همه ی مسابقات جواب بدهيد.

موفق باشید