دوران کودکی بانوی اسلام را اگر بخواهیم بررسی کنیم جز محرومیت و مشکلات به چیز دیگری برخورد نمی‏کنیم زیرا به طوری که گفته شد فاطمه در سال پنجم بعثت به دنیا آمد،

یعنی در همان سالهایی که پیغمبر بزرگوار اسلام تازه مامور به اظهار دعوت خود شده بود و با مخالفت شدید سران سودجوی قریش روبرو گشته بود،

و هر روز نقشه‏ی تازه‏ای برای خاموش کردن این نور الهی کشیده و مانع تازه‏ای سر راه آن حضرت ایجاد می‏کردند و کمتر روزی بود که پیغمبر خدا صدمه و آزار یا اهانت و تمسخری از آنها نبیند و با چهره‏ی اندوهبار و گرفته به خانه نیاید.
و تا سالهای دهم و یازدهم بعثت یعنی سالهای پنجم و ششم عمر فاطمه (علیها سلام) دو شخصیت بزرگ یکی خدیجه و دیگری ابوطالب زنده بودند و پیوسته مراقب حال رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بودند و با تشویق و دفاع بی‏دریغ خود از آن حضرت موجبات دلگرمی و رفع افسردگی او را تا حدود زیادی فراهم می‏کردند، خدیجه در داخل خانه به هر وسیله‏ای بود کدورت و گرفتگی خاطر آن حضرت را بر طرف می‏نمود،

 و ابوطالب در خارج خانه با نفوذ سیاسی و اجتماعی و بلکه روحانی خود که در مکه داشت پشتیبان بزرگ برای پیغمبر محسوب می‏شد، و با گفتار و عمل نیز پیوسته آن حضرت را به ادامه‏ی کار و برنامه‏ی مقدسی که در پیش گرفته بود تشویق نموده و دلگرم می‏ساخت، و آثار روحی و اجتماعی مخالفتها و آزارهای دشمنان را از چهره و دل پیغمبر بزرگوار اسلامی می‏زدود.

منبع:  http://www.rasekhoon.net/library/content-53795-6.aspx