بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت صاحب الامر(عج)  برای شیخ مفید می‌نویسند:

«وَ لَوْ اَنَّ اَشْياعَنا وَفَّقَهُمُ اللهُ لِطاعَتِهِ عَلی اِجْتِماعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَما تَأَخَّرَ

عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقائِنا وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلي حَقِّ  الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِها مِنْهُمْ بِنا، فَما

يَحْبِسُنا عَنْهُمْ اِلاّ ما يَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَكْرَهُهُ، وَ لا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ، وَاللهُ الْمُسْتَعان»

اگرشيعيان ما، که خداوند به طاعت خودش، موفقشان کند، قلب‌هايشان در وفایِ بر توجّه به ما

و توجّه به عهد با ما همدل بود، برکتِ همراه با ملاقات ما، از آن‌ها به تأخير نمي‌افتاد و سعادت

ديدار، همراه با حقِّ معرفت و صحيح‌‌بودن آن به سوي آن‌ها مي‌شتافت، پس ما را از آن‌ها

پوشيده نمي‌دارد مگر همان چيزهايي كه از آن‌ها به ما مي‌رسد كه ما آن كارها را دوست نداريم

و چنين اعمالي را از شيعيانمان نمي‌پسنديم، كه خدا مدد كننده است.

بحارالانوار، ج 53، ص 91.