إِتّخذوُا أَحبارَهم و رُهبنَهم اَرباباً مِن دُونِ اللهِ

یهود و نصاری، عالمان و راهبان (کناره گیران از دنیا) را معبود خود در برابر خدا قرار دادند.

در حالی که یهود و نصاری برای عالمان و راهبان خود نه نماز خواندند، نه روزه گرفتند و نه پنداشتند آنها خدایان ایشان هستند، لکن علمای یهود و نصاری به آنها دستور دادند و آنها هم اطاعت و فرمانبری کردند؛ پس انگونه معرفی شدند که عالمان و راهبان را معبود و ارباب خود قرار دادند!!