با نام خدا

کلمه ی “اخدان“دو بار در قرآن آمده است. يک مورد آن درباره ی پسری است که دوست دختر دارد(مائده/5)

و مورد دوم درباره ی دختری که دوست پسر دارد(نساء/25).

“اخدان” جمع “خِدن” است. علامه  طباطبايی  در  تفسير الميزان  می فرمايند: برای  اين  گونه  دوستی ها، دو خصوصيت وجود دارد: 1) پنهانی است(خودمان می دانيم اشتباه است)، 2) منشأ آن شهوت است.

در اين گونه دوستی ها، يک طرف فکر می کند که  طرف مقابل، دوستی صَديق(با منشأ صداقت) برای او است در حالی که خِدن او است. يعنی تضمينی برای دوستی صادقانه وجود ندارد.