با نام خدا

در یک بررسی در سوره تغابن، تفاسیر متعدد سنی و شیعی توسط خانم سیما ستار معاون محترم پژوهش مدرسه علمیه حضرت فاطمه محدثه سلام الله علیها، مطالعه و حاصل مطالعات در 57 صفحه به رشته ی تحریر در آمدند. چکیده این بررسی اکنون در دسترس همگان می باشد.

برای مطالعه همه ی این تحقیق، به قسمت “تحقیقات قرآنی” مراجعه بفرمایید.

“چکيده”

سوره تغابن، 64 مین سوره و پنجمین مسبِّحات در قرآن کریم است. علت نامگذاری سوره، این است که خداوند متعال، در آیه ی نهم، به یکی از اسامی روز قیامت که “یومُ التغابُن” است، اشاره می کند. خواندن این سوره، شخص را از مرگ ناگهانی نجات می دهد و شر سلطان را دفع می کند. آیات مقدماتی، بر معاد و نبوت، تکیه دارند. در آخر، مسئله ی انفاق، صبر و برخی امور دیگر می آید. اما در ظاهر، در ابتدا مقدمه چینی می کند تا معاد را بیان نماید. این سوره، گویی خلاصه ی سوره حدید و برای تشویق مؤمنان به انفاق و پایداری در برابر مصائب است. این سوره در میان دو سوره ی منافقون و طلاق قرار دارد. ابتدای سوره، شبیه به سوره جمعه و انتهایش به سوره ی حشر و جاثیه می ماند. در ابتدای سوره، خداوند متعال، حال اقوام نافرمان گذشته را گوشزد می کند. او به ما گوشزد می کند که از سرنوشت آنها درس بگیریم. سپس به روش های متفاوت، تأکید می کند که سؤال و حسابی در کار است. به طور خلاصه، خداوند در این سوره می فرمايد: "اگر این ها را باور می کنید، بیایید تا طریقه ی آزادگی را به شما بیاموزم. به من ایمان بیاور. به رسول من هم ایمان بیاور. من از همه چیز مهم ترم، از زن، بچه، مال،…..فقط برای من زندگی کن. در راه من انفاق کن. من ناامیدت نمی کنم. در رفتارت با مردم مثل من باش. از گناهان خانواده ات که از روی نادانی انجام داده اند، چشم بپوش ومثل من اصلاً به رویت هم نیاور. اگر با من معامله کنی، به هیچ وجه مغبون نخواهی شد. کلک تو کار من نیست، بپا نخواهی سرم کلاه بذاری که من از همه چیز خبر دارم. باید خیلی شبیه من بشی. تمام عزت پیش منه. هر چی به من نزدیک تر بشی، بیشتر عزیز می شی".

کلید واژه ها: غبن، تغابن، انفاق، عزیز، قرض حسن، فتنه، غیب، عزیز، شکور، حلیم.

با نام خدا

سلام علیکم

سوره 64 در قرآن کریم، سوره تغابن است. تغابن مصدر باب تفاعل است. مفسرین، دو معنا برای “یوم التغابن” ذکر کرده اند. لطفا بفرمایید، چرا به روز قیامت، روز تغابن گفته شده است؟ هر دو معنا را ذکر کنید.

به امید هر چه بیشتر قرآنی فکر کردن و قرآنی زیستن

موفق باشید

با نام خدا

“وقالوا لو کنا نسمع او نعقل ما کنا فی اصحاب السعیر”(ملک/11)

این آیه ضمن بیان سرنوشت وحشتناک دوزخیان، بر علت اصلی بدبختی آنها انگشت می گذارد و می گوید: خداوند از يک سو گوش شنوا، عقل و هوش داده و از سوی دیگر پیامبرانش را با دلایل روشن فرستاده است. اگر این دو با هم ضمیمه شوند، سعادت انسان تأمین است؛ ولی هنگامی که انسان با گوش خود نمی شنود و با چشم خود نمی بیند و با عقل خود نمی اندیشد، اگر تمام پیامبران الهی و کتب آسمانی به سراغ او آيند، اثری ندارد. در روايتی از امیرالمؤمنین علی عليه السلام آمده است:” جبرئیل بر آدم علیه السلام نازل شد و گفت: من مأمورم که تو را میان يکی ازاين سه موهبت مخیر کنم تا يکی را برگزینی و آن دو را رها کنی. آدم گفت: آنها چیست؟ جبرئیل در پاسخ گفت: عقل، حیا و دین. آدم گفت: من عقل را برگزیدم، جبرئیل به حیاو دین گفت: او را رها کنید. گفتند:ما مأموریم همه جا با عقل باشیم و از آن جدا نشویم. جبرئیل گفت:حال که چنین است، به مأموریت خود عمل کنیدو سپس به آسمان صعود کرد.” این لطیف ترین تعبیر درباره ی عقل و خرد و نسبت آن با حیا و دین است. اگر عقل از دین جدا گردد، با اندک چیزی بر باد می رود يا به انحراف کشیده می شود؛ همچنین حیا که مانع انسان از ارتکاب گناهان است نیز از ثمرات  و نتایج عقل و خرد است.

منبع: قرآن حکیم(آيت الله مکارم شیرازی)

با نام خدا

“وَ انفقُوا ممّا رزقنکُم مِن قبلِ اَن يأتیَ احَدَکُم الموتُ 

 َفیقولَ ربِّ لو لا اخّرتَنی الی اجلٍ قریبٍ

فاصّدّقَ و اکُن مِن الصّالحین (منافقون/10)

گر چه بعضی امر به انفاق در اینجا را به معنای وجوب تعجیل در ادای زکات تفسیر کرده اند، روشن است که این آيه هر گونه انفاق واجب و مستحب را که وسیله ی نجات انسان در آخرت است، شامل می شود. در بخش پایانی آیه آمده است:

 “صدقه دهم و از صالحان باشم. “

این تعبیر، بیانگر تأثیر عمیق انفاق در صالح بودن انسان است.

منبع: قرآن حکیم(آيت الله مکارم شیرازی)

با نام خدا

در سوره حجرات، نکات بسیار مهمی درباره ی شخص پیامبر صلی الله علیه و آله و روابط افراد جامعه ی اسلامی با یکدیگر مطرح شده است. از آن رو که بسیاری از موضوعات مهم اخلاقی در آن طرح گردیده است، می توان آن را سوره ی اخلاق و آداب نامید.

منبع: قرآن حکیم همراه با ترجمه و شرح آيآت منتخب، حضرت آیت الله مکارم شیرازی