بدترین شرّ
جدا شدن از امام است.
کسی که از امام جدا باشد،
همه کارهایش، شرّ است.
کسی که از امام جداست،
خودش خدای خودش است
و
شریک امام است.
گریه بر حسین چه می کند؟
“….لِیَغفر ما َتقدَّمَ مِن ذَنبِک و ما تأخَّر”
این است اثر گریه بر حسین علیه السلام:
گناهان قبل و بعد را می آمرزد.
همه جای عالَم که شجاعت هست
و به صورت های مختلف با ظلم مبارزه می شود.
گاندی مسلمان هم نبود اما با ظلم مبارزه کرد.
پس قیام امام حسین علیه السلام و شجاعت یاران و خودشان
چه تفاوتی با شجاعان دیگر دارد؟
امام حسین، علی اصغر، علی اکبر و ….
نورند، نورانی اند، آب زلال اند که پاک کننده اند.
فقط گریه بر حسین علیه السلام است که نجات دهنده است
نه گریه بر کس دیگر.
در دعای ندبه می خوانیم:
برای ما اهل بیت باید ضجه بزنید.
در حدیث کساء، از قول خداوند می خوانیم که:
…” إنّی ما خلقتُ سماءً مبنیهً و لا ارضاً مَدحیهً
و لا قَمراً منیراً و لاشَمساً مُضیئهً
و لا فَلکاً یدور و لا فُلکاً یَسری
و لا بَحراً یَجری
الا لِمَحبَّهِ هوُلاء الخَمسَهِ.…….”
عالَم برای اهل بیت است نه اهل بیت برای ما.
توجه به اهل بیت، ما را پاک می کند.
ذات اهل بیت، رحمت واسعه است.
توصیه و دستورالعمل برای تزكیه نفس از آیت الله حاج شیخ محمد تقی بافقی(ره)
فرموده اند: نماز امام زمان(عج) در سحر شب جمعه بسیار توسل مؤثری است
و آن دو رکعت است که در هر آیه((ایاک نعبد و ایاک نستعین)) را 100مرتبه بخوانی
و بعد حمد را تمام کرده و سوره خوانده
و نماز را چون نماز صبح خاتمه داده
و تسبیح حضرت زهرا سلام الله علیها را گفته و
دعای فرج(الهی عظم البلاء و…….) را بخوانی.
و همچنین فرموده اند:اگر کار مهمی داشتی،
در سحر جمعه در جای خلوتی هفتاد مرتبه به آن حضرت استغاثه کن
که بسیار مجرب است:
یا فارس الحجاز ادرکنی یا اباصالح ادرکنی ،
یا ابالقاسم المهدی ادرکنی،
یا صاحب الزمان ادرکنی،
ادرکنی و لا تَدَع عنی فَاِنّی عاجزٌ ذَلیل
(صحیفه مهدیه)
( ای اسب سوار حجاز مرا دریاب
ای اباصالح المهدی مرا دریاب
ای ابالقاسم مرا دریاب
و مرا رها نکن
که من درمانده ای ناتوان و خوار هستم
مرحوم بافقی بهترین مکان را برای زیارت و ملاقات حضرت حجة بن الحسن علیه السلام
حرم اباعبدالله الحسین علیه السلام می دانست.
رازی می نویسد: آیت الله بافقی فرمود: ابن مهزیار برای دیدن و تشرف به محضر بقیةالله علیه السلام
بیست سفر از اهواز حرکت و به مکه مشرف شد تا
در سفر بیستم و سال بیستم ،مشرف به ملاقات حضرت شد
و حال آنکه اگر به این قصد یک مرتبه به کربلا می آمد، او را در حرم مطهر حسینی زیارت می کرد.
برگرفته از کتاب مجاهد شهید
