فخر بطحاء

گنجینه اسرار

سرّی اندر گوش هر یک، باز گفت باز گفت: این راز را باید نهفت

با مخالف، پرده دیگرگون زنید با منافق، نعل را وارون زنید

خوش ببینید از یسار و از یمین ز آنکه دزدانند ما را در کمین

بی خبر، زین ره نگردد تا خبر ای رفیقان، پا نهید آهسته تر

پای ما را نی اثر باشد نه جای هر که نقش پای دارد، گو میای

کس مبادا ره بدین مستی برد پی بدین مطلب، به تردستی برد

در کف نامحرم افتد، راز ما بشنود گوش خران، آواز ما

راز عارف بر لب عام اوفتد طشت اهل مهنی از بام اوفتد

عارفان را قصه با عامی کشد کار اهل دل به بدنامی کشد

این وصیت کرد با اصحاب خویش تا به کلی پرده برگیرد ز پیش

گفتشان کی سر خوشان می پرست خورده می از جام ساقی الست:

اینک آن ساقی به کف ساقی منم جمله اشیا فانی و، باقی منم

در فنای من شما هم، باقئید مژده ای مستان که مست ساقئید

منبع: گنجینه اسرار، عمان سامانی، ص 75.

بررسی یک شبهه: روزه عاشورا، مستحب يا مکروه؟

16 آذر 1390

چرا شیعیان روزه روز عاشورا را مکروه ولی اهل تسنن مستحب می دانند؟

پرسش:

فلسفه این که در روز عاشورا روزه گرفتن مکروه است چیست؟ دلیل آن چیست؟ وقتی اهل سنت را می بینم آنها می گویند روز عاشورا روزه گرفتن مستحب است. این فرق به خاطر چیست؟

پاسخ:

چنانکه می دانید منابع استنباط احکام فرد شیعه و اهل سنت متفاوت است که شاید مهمترین تفاوت آن باشد که شیعیان قول ائمه (علیهم السلام) را همانند قول پیامبر (صلّی الله علیه و آله) حجت می دانند. اما اهل سنت چنین باوری ندارند. حکم روزه روز عاشورا نیز از مسائل فقهی است که هر گروه برای تبیین آن به ادله مورد استناد خود تمسک می جویند که درباره این مسئله دلیل عمده روایات است. با بررسی روایات موجود در منابع اهل سنت، به تعارض آشکار میان این روایات و وجود اضطراب و خدشه در متن بعضی از آنها بر می خوریم؛ در حالیکه بعضی از این روایات بر روزه این روز تاکید می کنند بعضی دیگر خلاف اینرا ثابت می کنند. مثلا در صحیح مسلم، کتاب الصوم، صوم یوم عاشورا به نقل از ابن مسعود آمده است که: «قبل از نزول حکم روزه ماه رمضان، روز عاشورا را روزه می گرفتند اما پس از آن، روزه عاشورا ترک شد.» از طرف دیگر در بعضی از این روایات آمده است که اهل جاهلیت، عاشورا را روزه می گرفتند و پیامبر نیز به تبع آنها آن روز را روزه گرفت![1] در بعضی دیگر آمده که پیامبر فضیلت روزه عاشورا را نمی دانست اما پس از هجرت به مدینه از یهود یاد گرفت و به آن عمل کرد.[2]

به نظر شما امکان دارد پیامبر (صلی الله علیه و آله) با آن علم لدنیش حکم مساله ای را نداند و آنرا از اهل کتاب بیاموزد!؟ ضمن اینکه در میان اهل کتاب چنین روزه ای وجود ندارد و اساسا آنها روزی به نام عاشورا نمی شناسند. تعارض مذکور و مطالب عجیب بعضی از این روایات، این احتمال را بسیار تقویت می کند که این روایات از محصولات بنی امیه است و آنها به خاطر سرور و شادی در عاشورا، استحباب روزه این روز را جعل کردند و کم کم این امر به یک سنت در میان اهل سنت تبدیل شد[3]. و این همان مطلبی است که در زیارت عاشورا آمده است؛ آنجا که میخوانیم: “اللهم ان هذا یوم تبرکت به بنی امیه"، و نیز آنجا که “هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین صلوات الله علیه".

جالب آن است که در روایات اهل بیت به این نکته تصریح شده است و به همین دلیل شیعیان را توصیه کرده اند این روز را روزه نگیرند که بیشتر فقهای شیعه به استناد همین روایت حکم به کراهت روزه این روز کرده اند.در روایتی آمده است که: “سئل الامام الرضا (ع) عن صوم یوم عاشورا، قال: عن صوم ابن مرجانه تسالنی ذلک یوم صامه الادعیاء من آل زیاد لقتل الحسین (علیه السلام) : از امام رضا (علیه السلام) درباره روزه روز عاشورا سوال کردند. حضرت فرمود: آیا از روزه پسر مرجانه سوال می کنید؟ روز عاشورا، روزی است که ناپاکان از آل زیاد به خاطر]سرور و شادی ناشی از[ کشتن امام حسین (علیه السلام) آنرا روزه گرفتند[4].

در حدیث دیگری، امام رضا (علیه السلام) می فرماید: “روز عاشورا، روز روزه نیست بلکه روز حزن و مصیبتی است که برای اهل آسمان و زمین و همه مومنان وارد شد و روز شادی و سرور پسر مرجانه و آل زیاد و اهل آتش است.”

بنابر این ائمه (علیهم السلام) به این دلیل که بنی امیه از روی سرور و شادی عاشورا را روزه می گرفتند، شیعیان را توصیه کرده اند در این روز روزه نگیرند و به عزاداری و سوگواری بپردازند و به همین دلیل است که اکثر فقهای شیعه حکم کرده اند که روزه گرفتن در روز عاشورا مکروه است.

پي نوشت:

[1]صحیح بخاری، کتاب الصوم، ح 1794.

[2]همان، ح 1900، 3726 و 3727.

[3]البته لازم است که ذکر گردد بنی امیه به شکرانه کشتن امام حسین (ع) به روزه، بسنده نکردند و دستور دادند مساجدی را هم درست کنند و … ر.ک: حماسه حسینی شهید مطهری ج 1، ص 122-123.

[4]تهذیب، 4/301.